بقلم محمد مسعود
ابوكاااااااااااااااااااااااااااس
تجتمع اهات فكرى وتمنينى بصبر
عندما ادكر حبيبى
كل شىء كان فى الدنيا حبيبى
انه الاجمل حبى
انه اهات قلبى اتعدب
اتنهد وافتح الباب لاهرب
من عرينى
هل لكل الناس مثلى ام انا
ارتاح فى دكر حبيبى
دقتها الالام وحدى كنت اغضب
تم اشدو ثم اطرب
تتكررست نوبات من اليوم
واسعد عندما ياتى حبيبى
افرش الداربورد كنت اقرب
ووجودى يتنهد شوق لقياها قريب
تشرق الشمس بليلى وشموعى تتوهج
ونديمى لم يعد منى مصيبى
ارتقى رقيا الثريا
واعترف انى لمجنون اليها
دبت شوقا شفتيها استبق عينى
لكى تنظر اليها وجنتيها
فغروب الشمس كانت
كانت الدنيا ونظرى
كان شهدى كان ظلى
صوتها الجداب من همس الخفايا
اسدلت رمشا بعين تتنهد
قطعت اوصال قلبى زدت شوقا
فاعتلت سلم قلبى اتعبد
واحضن الشوق لاسعد دمت غالى
وامتزج من كل نبض فى كيانى
واعتصراشواق حبى كى يعانى
واغتسل دنبى بعطر الارجوانى
من عبير الورد بالحضن سقانى
ابوكااااااااااااااااااااااااااااااااااس
الساهر
اشكرك على زيارة متصفحى
ودوق كلماتك
منى كل ود وتحيه
ابوكاااااااااااااااااااااااااااااااس
هل تشبه الغيمه العروس ؟
رسمنا قدرنا بالوان الحب
ثم اتت عاصفه دمرت ما رسمناه
ربما يغرق البحار
ولكن العاصفه لا تبالي