الشاعرة أميرة عمارة
ترجمة: عمرو زكريا خليل
حرمان
في وجه الريح …
وقفت لم ترضَ الإحسان ,
لم ترض مهانًا وهوان ,
لم تخش رعودًا ,
لتلحِّن في البرد نشيدًا
لا للحرمان …
تفترش الأرض ولا تعبأ :
إن كان شتاءًا أو صيفًا ,
إن كان ظلامًا أو صبحًا ،
إن كان رصيف المستشفي
أو في الميدان …
إن أقبل شارٍ يعرفها ,
أو حتي اثنان .
لكن لو جاءت نوران ,
ماذا لو علمت نوران :
أنّ الأقلام ودفترها
أنشودةُ فقدٍ برصيف ،
قد ضلّ مكانًا وزمان …
لو جاءت يومًا نوران ،
ستعيد إليها دميتها !
فالريحُ العاتي علّمها :
أنّ الألعاب ولقمتها
لا يجتمعان ..
קיפוח
מול הרוחות,
עמדה ולא הסכימה לקבל צדקות ,
לא נכנעה לשפל או להשפלה ,
לא חששה מרעמים ,
כדי להלחין בקור שיר ,
… לא לקיפוח .
ישנה על הרצפה ולא אכפת לה
אם זה חורף או קיץ ,
אם זה חושך או בוקר,
אם זו מדרכה של בית חולים
… או כיכר,
ואם יבוא קונה שמכיר אותה
או אפילו שניים.
אבל אם נוראן תבוא ,
מה יהיה אם תדע נוראן ,
כי העטים והמחברת שלה
שיר נאבד במדרכה,
…איבד את הזמן ואת המקום,
אם יום אחד תבוא נוראן,
תחזיר לה את הבובה שלה,
כי הרוחות החזקים לימדו אותה
שהמשחקים והאוכל
….לא מתכנסים ביחד.
الله لا يحرمنا جديدك
ودي
ربي يسلمك
منورة حبيبتي